Σχετικά με τη νοοτροπία του πρωθυπουργού

Διαβάζω άρθρα και μηνύματα για τον πρωθυπουργό της χώρας, "Γιώργο μάζευτα και φύγε", "προδότης", "μαριονέττα του ΔΝΤ", "μας έταξες Δανία και μας έκανες Δαν(ε)ία"και άλλα τέτοια. Έκατσε όμως κανείς να σκεφτεί ή μάλλον να φανταστεί (γιατί θέλει και λίγη δόση φαντασίας) τι έχει μέσα στο μυαλό του ο πρωθυπουργός; Ας κάνουμε μια προσπάθεια λοιπόν:


Ο Γ. Παπανδρέου μεγάλωσε στο εξωτερικό, σπούδασε εκεί και οι επιρροές του είναι ξεκάθαρα δυτικότροπες. Η παραμονή του, δε, στις ΗΠΑ διαμόρφωσε μεγάλο μέρος των πολιτικών του πεποιθήσεων. Το υπόλοιπο σίγουρα πήρε κάποιες επιρροές και από τον πατέρα του. Κουβαλάει λοιπόν πάνω του μια πολιτική κουλτούρα όχι απλώς έξω από τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και μακριά από αυτά. Το ότι του έβαλαν κάποτε πιστόλι στο λαιμό όπως λέει μπορεί να είναι αλήθεια και αυτό να το πλασάρει σαν στοιχείο της μεγάλης πείρας που έχει από τη ζωή. Δεκτό, αλλά δε θα ήταν χρήσιμο να έχει και κάποια πείρα από την ζωή "εκτός σαπουνόπερας" (ξέρετε... αυτήν την αληθινή που δεν θέλουμε να την ξέρουμε πια); Αλήθεια τι ιδέα έχει ο πρωθυπουργός για τη ζωή στη Θράκη; Την έχει από πρώτο χέρι ή από στήλες κάποιας αθηναϊκής εφημερίδας; Τι γνωρίζει για τον τρόπο που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες; Έχει πάει ο ίδιος ποτέ να κάνει έναρξη στην εφορία; Έχει πάει ποτέ να ζητήσει κάτι από το ασφαλιστικό του ταμείο; Έχει γνωρίσει από κοντά τα τελωνεία και τις πρακτικές που ισχύουν στα λιμάνια; Έχει ζήσει από κοντά το άγχος του εμπόρου όταν του έρχεται η περαίωση σαν τούβλο στο κεφάλι; Αυτά όλα και άλλα πολλά μήπως τα ακούει από τρίτους τραγικοάσχετους με αυτές τις καταστάσεις και η γνώση που αποκομίζει προέρχεται από σπασμένο τηλέφωνο; Δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας από εμάς που να "ελπίζει" ότι ο Γιώργος Παπανδρέου τα γνωρίζει καλύτερα τα πράγματα από όπως τα περιγράφω. Δηλαδή στην τελική, ο πρωθυπουργός, ξενόφερτος και ξενοσπουδαγμένος, και το κυριότερο... ξενοθρεμένος με ιδέες και αντιλήψεις, έχει χτίσει μια κάκιστη και αδιόρθωτη εικόνα για την Ελλάδα και τους Έλληνες η οποία βασίζεται σε αυτά όσα ακούει από τρίτους και σε καμία εμπειρία από πρώτο χέρι.
Πέρα από αυτή την εικόνα όμως, είναι σημαντικό να το πάμε λίγο παρακάτω στο θέμα της διαχειριστικής του αντίληψης και να συνδέσουμε την εικόνα αυτή που έχει για μας και τη χώρα μας (ξέρετε... αυτήν που λέει και δικιά του) με το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ο Γιώργος Παπανδρέου λοιπόν, όπως έχει και ο ίδιος επανειλημμένα υποστηρίξει, πιστεύει πως ο κόσμος έχει φτάσει σε ένα σημείο με τις επιρροές των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης (κυρίως δηλαδή τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες και την διασυνδεδεμένη παγκόσμια οικονομία) που χρειάζεται ΚΕΝΤΡΙΚΗ διακυβέρνηση. Πιστεύει δηλαδή πως δεν αρκούν οι επιμέρους κυβερνήσεις να συνεργάζονται μεταξύ τους για να βγάζουν άκρη κάθε φορά που υπάρχει ένα θέμα προς επίλυση. Πιστεύει πως είναι αναγκαία μια μόνιμη παγκόσμια κυβέρνηση η οποία θα αναλαμβάνει τη άνωθεν διαχείριση όλων των κρίσιμων ζητημάτων του κόσμου, τα περισσότερα από τα οποία έχουν οικονομική βάση. Το 'χει πει χίλιες φορές και θα το πει κι άλλες τόσες, μόνο που το λέει στα αγγλικά ή στα σουηδικά και κανένας έλληνας δεν νομίζει ότι τον πιάνει κι αυτόν. Ο άνθρωπος πιστεύει λοιπόν ότι μια παγκόσμια οικονομική διαχείριση είναι αναγκαία για τον πλανήτη!
Ε, τώρα βάλτε το μυαλουδάκι σας να δουλέψει... ο πρωθυπουργός έχει σχηματίσει στο δικό του μυαλό μια συγκεκριμένη εικόνα για τους ανεπρόκοπους Έλληνες και την προβληματική Ελλάδα. Και πιστεύει παράλληλα ότι οι τοπικές-εθνικές κυβερνήσεις είναι ανίκανες ή εμπάσει περιπτώσει όχι καλές για τη διαχείριση των θεμάτων τους στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια θα έλεγε μια παλιά μου καθηγήτρια μαθηματικών... Α... μια στιγμή... λίγο πολύ σαν μαθηματικά δεν είναι κι αυτό; Χμ... για να δούμε τι λέει η εξίσωση... μήπως τελικά το ΔΝΤ είναι εδώ γιατί κάποιος/κάποιοι πραγματικά πιστεύουν ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος διαχείρισης; Μήπως τελικά το ΔΝΤ είναι αυτό που λέει όπου σταθεί κι ο πρωθυπουργός; Μήπως είναι αυτή η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, η ιδανική (στην λογική τους) για τον κόσμο και τα προβλήματά του; Φαίνεται τελικά ότι δεν είναι θέμα προδοσίας και κακώς πολλοί χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο. Είναι θέμα αντίληψης. Αν ο κηδεμόνας σου νομίζει ότι είσαι τέρμα ανώριμος και ανίκανος να ζήσεις χωρίς να κάνεις κακό στον εαυτό σου τότε θα σου φέρει κάποιον να είναι μονίμως πάνω από το κεφάλι σου. Έτσι κι εδώ λοιπόν... στα οικονομικά της Ελλάδας δηλαδή. Εκτός κι αν ο πρωθυπουργός έχει την ίδια πεποίθηση για την ικανότητα των Ελλήνων να διαχειριστούν τις τύχες τους και σε άλλα θέματα όπως τα εθνικά μας ζητήματα οπότε ας μη μας κακοφανεί όταν θα αρχίσουνε να πέφτουν στο τραπέζι ιδέες για την άνωθεν διαχείριση του Αιγαίου, της Θράκης, της Κύπρου, της Παιδείας μας κλπ...

Καλή σας σκέψη!